Als klein meisje had ik één wens aan mijn ouders over mijn eigen slaapkamertje: geef mij een kamer met witte muren en helemaal leeg. Daarna richtte ik iedere week m’n kamer anders in. Omdat de ene week m’n hoofd naar blauw stond, en de andere week naar zomer of juist een romantische stijl. Ze werden er een beetje gek van, maar ik was compleet happy. En m’n vader had de vaste uitspraak: Je hebt er weer een mooi boeltje van gemaakt. Het is wie ik ben. Wat ik doe.
Jouw spullen verrijken je leven. Ze zijn er om te gebruiken, mee te leven en mogen best vaker per jaar van plek of functie wisselen, toch? Ik zorg dat je interieur flexibel een mooie boel is en blijft, meewegend met jouw leven.
